Kontrola hałasu w ciągu dnia
Maida ŽericTryb testowy Mastr-Tools
Znajdź doświadczone firmy zajmujące się transportem ciężkim i logistyką energii wiatrowej – od transportu łopat wirnika po kompletne turbiny wiatrowe.
Podczas transportu poszczególnych części turbin wiatrowych – czy to podczas montażu, czy demontażu – standardy się zmieniają, i to znacząco. To, co w klasycznej, codziennej logistyce uchodzi za duże, tutaj wydaje się niewielkie. Jednym z przykładów jest łopata wirnika. Około 60 metrów długości to dziś standard, ale w nowoczesnych systemach ostrza sięgają nawet 90 metrów – i ważą kilkadziesiąt ton .
Pozostałe komponenty również są dalekie od normy. Najniższy segment wieży często waży od 50 do 70 ton, cała stalowa wieża ponad 200 ton. A miejscem, w którym trzy łopaty wirnika zostaną później połączone, jest piasta – solidny odlew o wadze około 20 ton, znacznie wyższej w przypadku największych turbin. Kiedy takie elementy muszą zostać przeniesione, liczy się każdy, nawet najmniejszy szczegół. Jest rzeczą oczywistą, że jest to zadanie dla ekspertów w dziedzinie transportu i logistyki turbin wiatrowych .
Ponadto takie wymiary i waga również nie są normalne na naszych drogach. Dlatego każda trasa musi być wcześniej sprawdzona i zatwierdzona – od promieni łuków, przez obciążenia mostu, po wysokości prześwitu. Wiele transportów odbywa się również w nocy, kiedy drogi są puste, a pojazdy eskortujące zabezpieczają trasę. W wąskich miejscowościach demontowane są znaki, skrzyżowania są zamykane na krótki czas, drogi dojazdowe są koordynowane.
Następnie kierowcy kierują swoimi ciężkimi transporterami z milimetrową precyzją. Otrzymują instrukcje drogą radiową od zespołów wsparcia, które obserwują każdy ruch. Nawet niewielki kąt skrętu decyduje bowiem o tym, czy np. łopata wirnika o długości 80 metrów może bezpiecznie mijać latarnie, ściany domów, drzewa czy nasypy.
Transport turbinami wiatrowymi wymaga zatem doświadczenia, precyzji i dobrze przećwiczonych procesów między spedytorami, urzędami, policją i przedsiębiorstwami energetycznymi. To pokazuje, na czym polega logistyka energetyki wiatrowej: technologia, planowanie i odpowiedzialność są ze sobą powiązane, dzięki czemu każdy komponent dociera nieuszkodzony tam, gdzie jest potrzebny. Za tą precyzją kryje się ogromny wysiłek związany z planowaniem.
Jednak wymiar znajduje odzwierciedlenie nie tylko w wielkości komponentów, ale także w całkowitej objętości przemawia jasnym językiem:
W samych Niemczech każdego roku wykonuje się dziesiątki tysięcy transportów ciężkich w celu rozbudowy energetyki wiatrowej – łopat wirników, segmentów wież i części maszyn. Według szacunków Inicjatywy Stowarzyszenia na rzecz Transportu Wielkogabarytowego i Ciężkiego (VI GST), w przyszłości do planowanej rozbudowy lądowej energetyki wiatrowej potrzebnych będzie do 60 000 transportów rocznie, co wynika z aktualnego stanowiska VI GST.
Przed transportem turbiny wiatrowej: planowanie, zatwierdzanie i testowanie trasy
Transport energii wiatrowej na wiele sposobów: drogowy, kolejowy, wodny
Wyzwanie związane z transportem łopat wirnika
Czynnik bezpieczeństwa w transporcie łopat wirnika
Ile kosztuje transport turbin wiatrowych?
Wniosek: Transport energii wiatrowej potrzebuje ekspertów i eksperckiej wiedzy
Każdy transport rozpoczyna się zazwyczaj z wielotygodniowym wyprzedzeniem, zanim ruszą pierwsze transportery ciężkie – przy biurku. Dzieje się tak dlatego, że logistyka turbin wiatrowych, czyli transport poszczególnych komponentów, takich jak łopaty wirnika, segmenty wież i piasty, podlega surowym wymogom technicznym i prawnym. Każdy transport ciężki musi być zgłoszony, sprawdzony i zatwierdzony.
Wnioski o transport składane są cyfrowo za pośrednictwem ogólnokrajowego systemu VEMAGS . Tam koordynują swoje działania spedytorzy, organy ruchu drogowego, policja i operatorzy infrastruktury. Podstawą są wytyczne StVZO i RGST 2013, które określają, w jaki sposób należy stosować i zabezpieczać transport ciężki dla turbin wiatrowych.
W porządku obrad jest przede wszystkim techniczne planowanie trasy . Zanim zostanie dopuszczony ciężki transport komponentów energii wiatrowej, cała trasa jest sprawdzana cyfrowo – od promieni łuków, przez wysokości prześwitu, po ładunki mostowe. Planowanie opiera się na największym elemencie turbiny, którym jest zwykle łopata wirnika.
Jest to uważane za punkt odniesienia dla trasy, podczas gdy inne elementy są następnie testowane i oceniane. Na podstawie tych danych tworzone są analizy tras i dowody nośności. To tak zwane studium trasy dokumentuje wszystkie krytyczne punkty trasy – od obciążeń mostów i nacisków osi, przez infrastrukturę, po wąskie gardła i promienie łuków – i stanowi podstawę do późniejszego złożenia wniosku o zatwierdzenie. Wtedy zostanie wyjaśnione, czy konieczne są przebudowy , takie jak usunięcie znaków drogowych lub poszerzenie dróg dojazdowych. Po zakończeniu transportu energii wiatrowej tymczasowe korekty są zwykle ponownie demontowane.
W Niemczech procedury są złożone. Każdy kraj związkowy ma swoje własne obowiązki, a przewozy przez granice krajów związkowych wymagają oddzielnych zezwoleń. W razie potrzeby należy również zaangażować gminy i właścicieli nieruchomości. Na przykład, gdy trzeba przez krótki czas jeździć po podjazdach, obrzeżach pól lub ścieżkach prywatnych. Dopiero po spełnieniu wszystkich warunków organ wydaje zezwolenie na transport turbin wiatrowych.
Po wielu tygodniach przygotowań, koordynacji i koordynacji rozkładów jazdy, pojazdów eskortujących i korytarzy komunikacyjnych, transporty mogą wreszcie ruszyć w drogę. A odbywa się to zazwyczaj w oknach czasowych o małym natężeniu ruchu - zwykle w nocy między godziną 22 a 6 rano. W ten sposób sam transport łopat wirnika, segmentów wieży i innych komponentów jest ostatecznie widoczną częścią długich, precyzyjnie skoordynowanych prac przygotowawczych.
To, jak wolno postępuje tak ciężki transport w praktyce, zaskakuje wielu. Średnio kolumny się do przodu tylko w tempie spacerowym – zwykle w zakresie od sześciu do siedmiu kilometrów na godzinę. Ponieważ przejazdy są ograniczone do kilku godzin w nocy i muszą być wielokrotnie zatrzymywane w celu ustawienia szlabanów, sprawdzenia wąskich gardeł lub oczyszczenia skrzyżowań, często na jedną noc pracy przejeżdża się tylko kilka kilometrów . Na wymagających trasach transport łopaty wirnika z miejsca przeładunku na teren farmy wiatrowej może zająć ponad tydzień.
Turbiny wiatrowe stają się coraz większe. A wraz z ich wielkością rośnie również złożoność logistyki. Elementy o długości ponad 80 metrów i wadze znacznie przekraczającej 20 ton można często przemieszczać po drodze tylko przy znacznym wysiłku. Wreszcie, co nie mniej ważne, każda część wymaga własnego pojazdu transportowego. Z tego powodu planiści logistyczni coraz częściej analizują koncepcje multimodalne, w których łączą się różne trasy transportowe .
Oprócz dróg w centrum uwagi znajdują się śródlądowe drogi wodne i porty . Oferują one wystarczającą ilość miejsca na komponenty wielkoformatowe i pomagają odciążyć mocno zatłoczone korytarze drogowe. Stamtąd pojazdy ciężarowe przejmują ostatni odcinek trasy do celu. W indywidualnych przypadkach opcjonalnie może również skorzystać z transportu kolejowego – na przykład w przypadku segmentów wieży lub mniejszych elementów. Ale szyny szybko osiągają swoje granice ze względu na same ograniczenia długości i profilu.
Drogi wodne mogą również ułatwić transport energii wiatrowej ( © dedi | stock.adobe.com)
Niemniej jednak takie połączone rozwiązania logistyczne mogą mieć wiele zalet w transporcie energii wiatrowej: mniej wąskich gardeł na wybranych trasach, lepszą dystrybucję transportów na kilka rodzajów transportu oraz potencjał redukcji emisji.
Wysiłek organizacyjny pozostaje jednak wysoki. Każdy przeładunek, na przykład ze statku lub pociągu na drogę, wiąże się z dodatkową koordynacją, w razie potrzeby z dodatkowymi zezwoleniami, skoordynowanymi oknami czasowymi i specjalnym sprzętem do zabezpieczania komponentów.
Jednak w dłuższej perspektywie strategie transportu multimodalnego umożliwiają bardziej efektywne przemieszczanie dużych komponentów przy jednoczesnej ochronie infrastruktury i środowiska. Chociaż nie są one jeszcze ogólnokrajowym standardem, coraz częściej są postrzegane jako użyteczne uzupełnienie klasycznej logistyki ciężkiej – zwłaszcza tam, gdzie konwencjonalne trasy osiągają swoje granice. Wraz z dalszą ekspansją energetyki wiatrowej i rosnącymi rozmiarami turbin, znaczenie multimodalnych łańcuchów logistycznych prawdopodobnie jeszcze wzrośnie. Nie tylko po to, aby odciążyć infrastrukturę drogową i procedury zatwierdzania.
Podczas transportu łopat wirnika klasyczne naczepy niskopodwoziowe szybko osiągają swoje granice. Ostrza o długości znacznie przekraczającej 70 metrów wymagają specjalnej technologii pojazdu, aby w ogóle zachować zwrotność. W praktyce stosuje się trzy konstrukcje : teleskopowe przyczepy do przewozu towarów długich, przyczepy z adapterami łopat wirnika oraz tzw. podnośniki nożowe na podwoziu modułowym, tzw. "samojezdne". Wspólną cechą wszystkich pojazdów specjalnych jest to, że bez hydraulicznych układów kierowniczych, podnoszenia i skrętu nie byłyby one w stanie transportować dzisiejszych generacji łopat wirnika.
Na "prostszych" odcinkach drogi często stosuje się przyczepy teleskopowe . Te przyczepy turbin wiatrowych mogą być kilkakrotnie przedłużane i osiągają długość załadunku do 60–65 metrów, a w wersjach specjalnych nawet więcej, dzięki czemu mogą pomieścić łopaty wirnika o długości ponad 80 metrów. Nowoczesne modele współpracują z osiami wahliwymi, które umożliwiają zarówno duży kąt skrętu (czasami do 60 stopni), jak i skok kilkuset milimetrów. Na przykład wózki mogą kompensować nierówności terenu, a przyczepa może być prowadzona przez ronda, niewielkie serpentyny i drogi dojazdowe do placu budowy pomimo swojej długości.
Tam, gdzie promienie łuków, nachylenia lub budynki stają się bardziej krytyczne, stosuje się systemy adapterów . W tym przypadku łopata wirnika jest zaciśnięta u nasady łopaty w adapterze zamontowanym na platformie lub przyczepie modułowej. Adaptery te mogą hydraulicznie podnosić, przechylać i obracać lemiesz wokół własnej osi. Typowe specyfikacje: kąt nachylenia do około 60 stopni i obrót ostrza o ponad 100 stopni, często z przesuwaną przeciwwagą dla stabilizacji. Zmniejsza to efektywną długość zestawu transportowego na ciasnych łukach i umożliwia celowe "obracanie" lemiesza obok przeszkód.
Pomimo swoich gigantycznych rozmiarów, łopaty wirnika pozostają bardzo zwrotne dzięki takim technologiom – i dzięki temu mogą pokonywać nawet najciaśniejsze miejsca ( © fotobelki | stock.adobe.com)
Podnośniki nożowe są używane na szczególnie wymagających odcinkach, takich jak strome górskie drogi, wąskie wiejskie arterie lub eksponowane miejsca. Technicznie rzecz biorąc, jest to połączenie adaptera łopat wirnika i samobieżnego podwozia modułowego (np. jednostek podobnych do SPMT). Systemy te swobodnie przenoszą lemiesz w powietrzu, posiadają hydrauliczne siłowniki podnoszenia i łożyska skrętne oraz, w zależności od producenta i modelu, mogą podnieść element nawet o ok. 60 stopni i obrócić go do 360 stopni podczas jazdy.
Podnośniki ostrzy są często sterowane za pomocą pilota radiowego. Następnie operator przechodzi obok i dostosowuje położenie ostrza w czasie rzeczywistym. Aktywnie omija przeszkody takie jak nasypy, drzewa, domy, mosty czy tunelepodnosząc lemiesz lub obracając je na bok. Dowolnie wybierana pozycja lemiesza pozwala również reagować na boczny wiatr: niektóre systemy umożliwiają obrót o 360° w celu zmiany powierzchni ostrza w stosunku do wiatru.
Ogromne siły działają nie tylko podczas pracy, ale także podczas transportu łopat wirnika. Powodem tego są wymiary, a także waga pojedynczego arkusza. W tej kombinacji może reagować wrażliwie na boczny wiatr i nachylenie. Nawet umiarkowane podmuchy wiatru mogą przesunąć środek ciężkości i spowodować dodatkowe obciążenia przyczep i systemów mocowania. Z tego powodu firmy transportowe i klienci zazwyczaj ustalają własne wartości graniczne wiatru, temperatury i dopuszczalnego nachylenia, aby zminimalizować ryzyko.
Jednym z krytycznych punktów jest na przykład interfejs między łopatą wirnika a adapterem. Musi pochłaniać wszystkie siły, które powstają podczas podnoszenia, przechylania lub obracania. Dlatego zapięcie i zapięcie jest sprawdzane i dokumentowane przed każdą podróżą. Podczas samej podróży układy hydrauliczne zapewniają niezbędne rozłożenie obciążenia: osie wahadłowe równomiernie rozkładają nacisk, kompensują nierówności terenu i utrzymują platformę transportową tak poziomo, jak to możliwe, dzięki czemu lemiesz pozostaje stabilny w każdej sytuacji.
Infrastruktura jest również przygotowywana na nadzwyczajne obciążenie. W końcu pobocza, podjazdy i pobocza muszą wytrzymać nacisk osi znacznie przekraczający 100 ton. W razie potrzeby pobocza dróg są wzmacniane stalowymi płytami lub warstwami żwiru, aby podłoże nie ustępowało.
Transport turbiny wiatrowej to logistyczny majstersztyk i jednocześnie bardzo kosztowny. Jeszcze przed wyruszeniem pierwszego ciężkiego transportera rozpoczynają się procedury planowania, testowania trasy i zatwierdzania. O każdy przejazd należy ubiegać się indywidualnie, sprawdzić i skoordynować z władzami, policją i operatorami infrastruktury. Sama ta praca przygotowawcza pochłania dużo czasu i pieniędzy.
Jednak to, jak kosztowny będzie ostatecznie transport, zależy od wielu szczegółów : od długości i wagi komponentów, od trasy, wymagań na trasie oraz od liczby dotkniętych powiatów lub krajów związkowych. Szczególnie kosztowne są dostosowania konstrukcyjne – gdy trzeba zdemontować sygnalizację świetlną, pobocza wzmocnione płytami stalowymi lub czasowo poszerzyć drogi dojazdowe. Czas oczekiwania spowodowany pogodą lub brakiem zgód również podnosi koszty. W zależności od zakresu, wydatki na transport kompletnego systemu wahają się od sześciodo siedmiocyfrowych kwot.
Głównym czynnikiem kosztowym nie jest droga, ale papier: pozwolenia. Każdy transport ciężki wymaga własnej akceptacji, a nawet niewielkie zmiany wagi czy terminu realizacji prowadzą do nowych procedur. Niemiecka Federacja Inżynierów (VDMA) szacuje potencjał oszczędności na 70 milionów euro rocznie, gdyby procesy te zostały zdigitalizowane i przyspieszone. Dla porównania, w Holandii takie transporty są zazwyczaj zatwierdzane cyfrowo w ciągu kilku dni – w Niemczech często trwa to tygodnie lub miesiące.
Pokazuje to, że koszty wynikają głównie z organizacji, koordynacji i czasu oczekiwania. Doświadczone firmy logistyczne wiedzą, jak ograniczyć wysiłek i koszty – dzięki perspektywicznemu planowaniu, precyzyjnym analizom tras i ścisłej współpracy z władzami. Jeśli wszystko jest pod kontrolą, oszczędzasz nie tylko pieniądze, ale także cenny czas, a ponadto możesz mieć pewność, że każdy komponent dotrze tam, gdzie jest potrzebny, na czas.
Kiedy łopata wirnika toczy się przez noc, w towarzystwie instrukcji radiowych i niebieskich świateł, w końcu staje się jasne, co oznacza logistyka energii wiatrowej: precyzja, doświadczenie i praca zespołowa w warunkach, które nie znają rutyny. Każdy transport jest projektem samym w sobie. Z własnym oknem czasowym, własną trasą i własnymi zasadami.
Właśnie dlatego, że turbiny wiatrowe stają się coraz większe, rośnie również odpowiedzialność tych, którzy muszą je przestawiać. Potrzebne są doświadczone firmy, eksperci, którzy rozumieją technologię, znają przepisy i procesy kontroli z dalekowzrocznością. Tylko w ten sposób można mieć pewność, że turbiny wiatrowe dotrą na czas i bez szwanku do celu, gdzie ruch zamienia się w energię.
Na wind-turbine.com znajdziesz firmy logistyczne, które mają dokładnie takie doświadczenie – od pierwszego metra trasy do ostatniej podróży do farmy wiatrowej.
